Η συντριβή των ειδώλων από τον Άγιο Γεώργιο
«Ο Γεώργιος καθήμενος στη φυλακή ανακατώνει τον λαό, και πολλούς Έλληνες τους έκανε Χριστιανούς, παρόλα τα μαρτύριά που του υποβάλεις. Ας πεισθεί να ζήσει κάτω από την κυριαρχία σου ή αν δε συμφωνήσει, ας θανατωθεί το γρηγορότερο» είπαν οι άρχοντες στον βασιλιά.
Έτσι ο Διοκλητιανός το επόμενο πρωί ζήτησε να φέρουν τον Άγιο έξω από το Ναό του Απόλλωνα και του είπε: «Δεν σου φαίνεται Γεώργιε αυτό φιλανθρωπία και καλοσύνη, που περιμένω να μετανοήσεις, λυπούμενος τη νεότητα και την ανδρεία σου και δεν σε θανατώνω; Αν επιστρέψεις σε εμένα, θα σε δοξάσω και θα σε κάνω συγκάθεδρο της βασιλείας μου».
Ο Άγιος του απάντησε «Έπρεπε αυτή την αγάπη που δείχνεις τώρα, να την είχες εκδηλώσει νωρίτερα και να μην με βασανίσεις τόσο. Αν θέλεις, ας μπούμε στο Ναό να δω τους Θεούς σου».
Ο βασιλιάς, πασίχαρος έδωσε εντολή να μπει όλος ο κόσμος που βρισκόταν εκεί, μέσα στο Ναό. Όταν μετά από ώρα γέμισε ο βωμός και περίμεναν να δουν τι θα κάνει ο Άγιος, εκείνος σήκωσε το δεξί του χέρι προς το είδωλο του Απόλλωνα και είπε: «Θέλεις εσύ, άψυχο είδωλο, να λάβεις από εμένα θυσία;» και με τον λόγο αυτό, έκανε το σημείο του Σταυρού.
Το δαιμόνιο που κατοικούσε στο είδωλο, είπε με μεγάλη φωνή «Δεν είμαι εγώ θεός, ούτε κανένας άλλος από εμάς· μόνος αυτός που κηρύττεις εσύ είναι Θεός αληθινός. Εμείς ήμασταν άγγελοι και από την υπερηφάνειά μας γίναμε δαίμονες, και από τότε ξεγελούμε τους ανθρώπους και μας προσκυνούν σαν θεούς»
Ο Μάρτυρας τότε απάντησε: «Γιατί λοιπόν στέκεστε μπροστά σε εμένα που είμαι δούλος του αληθινού Θεόυ;» Πάραυτα με τη φωνή, ακούστηκε βοή και σύγχηση και οιμωγή από τα είδωλα του βωμού και έπεσαν αυτά στο έδαφος και συντρίφτηκαν σε λεπτά τεμάχια.
Οι ιερείς όμως των ειδώλων, άρπαξαν τον Άγιο και τον έσυραν προς τον βασιλιά κράζοντας: «Φόνευσε τον μιαρό και πλάνο, φόνευσέ τον πριν χαλάσει τον Ναό και εσένα». Και ο βασιλιάς έγινε έξαλλος: «Έτσι έμαθες να θυσιάζεις στους θεούς;»
Ο Άγιος αποκρίθηκε: «Ναι, έμαθα να καταφρονώ τους θεούς σου· εσύ να νιώθεις ντροπή γιατί έχεις την ελπίδα σου σε τέτοιους θεούς, που δεν μπόρεσαν να γλυτώσουν τους εαυτούς τους από τον αφανισμό».
Έπειτα ο Γεώργιος μαρτύρησε.
π. Γεώργιος Βουτέρης, “Ακολουθία και βίος του Αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου”