Η ευχή
Απόσπασμα διήγησης του Γέροντα Εφραίμ Φιλοθεΐτου, από τις πρώτες του εμπειρίες στο Άγιο Όρος με τον γέροντά του Άγιο Ιωσήφ, και τον συνασκητή του π. Αρσένιο
Είχαν περάσει μόνο λίγες μέρες που είχα έρθει από τον κόσμο και μου λέει ο Γερό-Αρσένιος:
-Έλα να κάνεις προσευχή μαζί μου.
Εγώ δεν ήξερα τη Νοερά προσευχή.
-Έλα στο κελλάκι το δικό μου.
Αλλά το κελλί του ήταν μικρό σαν τάφος. Που να μας χωρέσει και τους δύο; Γι’ αυτό μου είπε:
-Εγώ θα είμαι όρθιος στο πάτωμα κι εσύ πάνω στα σανίδια του κρεβατιού όρθιος. Θα βάλουμε στο νου μας και στην καρδιά και θα λέμε «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», και θα δούμε τι θα γίνει. Κατάλαβες;
-Κατάλαβα!
-Αλλά πρόσεξε, με τον νού σου, όχι με το στόμα σου. Όρθιοι και συ και εγώ. Κοίταξε καλά μη νοιστάξεις!
-Όχι, δεν θα νοιστάξω.
Εγώ, όσο μπορούσα να καταλάβω περί Νοεράς προσευχής, προσπαθούσα μα δεν κατάφερνα τίποτα. Αγωνιζόμουν αλλά ο νους μου έφευγε. Μόλις πέρασε λίγη ώρα μου λέει:
-Κατάλαβες τίποτα; Νιώθεις τη Χάρη του Θεού;
-Όχι παππούλη μου.
-Έξω!!! Τόση ώρα δεν κατάλαβες τίποτα; Εμένα η καρδιά μου έγινε τόσο φωτεινή και χαρούμενη και εσύ τίποτα; Τί κάνεις;
-Ξέρω κι εγώ τι κάνω!
Μα ήταν τόσο απλός που νόμιζε πως ο καθένας μπορούσε να φτάσει τις καταστάσεις του στο άψε-σβήσε. Αλλά αυτός ήταν άφθαστος! Και μου είπε απότομα:
-Άντε πήγαινε στο κελλί σου και εκεί θα λες την ευχή!
Πήγα κι εγώ στο κελλί μου και άρχισα να λεώ προφορικά «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Τακ-τακ, μου χτυπάει τον τοίχο.
-Μη μιλάς! Με το νου σου να προσεύχεσαι, με ενοχλείς!
Εγώ δεν μπορούσα, έφευγε το μυαλό μου και με πολεμούσε ο ύπνος και που να κουνηθώ σε ‘κείνο το κελλάκι για να αντιπολεμήσω τον ύπνο. Για να μείνω ξύπνιος, άρχισα να ψιθυρίζω «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Πάλι μου χτυπούσε τον τοίχο και πάλι τα ίδια. Το είπα την επόμενη μέρα στον Γέροντα και μου λέει:
-Ψιθύριζέ την παιδί μου, κάποτε θα μεγαλώσεις!
Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, “Ο Όσιος Γέροντάς μου, Ιωσήφ ο Ησυχαστής”